Zo dat was het dan... de Istanbul module! Ik heb veel geleerd en vond het een hele ervaring. En ik ben nooit eerder zo ver van huis geweest. Maar ik ga dan ook zeker nog een keer terug naar de stad die wel een beetje mijn hart gestolen heeft.
Dinsdag 5 december
Sinterklaas op de Theaterschool te Amsterdam. Een zeer korte inleiding op de voorstelling Sivas van theatergroep Rast die we op 20 december gaan bezoeken.
De gegeven opdracht om een recensie van de voorstelling te schrijven kan helaas niet volbracht worden in verband met de data:
de voorstelling is na de inleverdatum van dit kunstdossier. Jammer maar helaas. Hier dus een korte recensie van de inleiding.
Bij binnenkomst in de zaal wordt luid muziek gedraaid; van Sinterklaasliedjes tot Tarkan. Aan tafel zitten Sint, Fatma, Fleur uit het Gooi en een Turkse meneer waar ik de naam van vergeten ben. Deze rollen, die vertolkt worden door de groepsgenoten zelf, proberen tot drie keer toe een discussie uit te lokken die allen niet van de grond lijken te komen. De drie stellingen, hieronder genoemd, gaan allen in op religie (de islam in dit geval). Dit vind ik erg jammer omdat het weinig te maken heeft met de cultuur en al helemaal niet met de kunst uit Turkije.
1. De Turkse cultuur in Nederland is gesloten voor niet moslims
2. Religie is een excuus om terroristische daden te rechtvaardigen
3. Het dragen van een hoofddoek moet verboden worden
De middag werd al snel afgesloten door een traktatie van de sint.
Dinsdag 28 november
De CKV-powerpoint-tijdslijn!
Een lange zit maar wel leerzaam vond ik. Ik kon nu onderwerpen beter plaatsen dan ik in Istanbul kon doen. Wat wel vervelend was dat toch nog veel groepjes hetzelfde vertelde en dus niet vooraf overlegd hadden. Dit maakte de presentaties aardig suf. Bij de vraag of we van tevoren hoorcolleges gehad hadden willen hebben zeg ik nee. Zelf onderzoeken vind ik leuker dan voorgekauwd gekregen stof, helemaal bij zo'n project. Je blijft toch groeien in het proces als je zelfstandig aan het werk gaat.
Dinsdag 21 november
Muziekexcursie/ workshop.
Dinsdagmiddag; een lokaal vol studenten op het Conservatorium te Amsterdam. Op het programma stond zowel een stukje theorie als praktijk. De vrouwelijke workshopbegeleiderlaat ons vele verschillende muziekfragmenten horen want 'Turkse muziek' bestaat niet! Het komt uit alle windstreken en van religieuze sufimuziek, tot Koerdische en Romamuziek. Bij de fragmenten is er vaak verschil in taal en ritme.
We vervolgen de workshop met het zelf slaan van ritmes op een Darbuka. Dat is natuurlijk een oorverdovend lawaai met zoveel mensen! Maar de begeleider is heel duidelijk en gebruikt de klanken 'Tek' en 'Boem' om de verschillende slagen aan te geven. Tek voor de rand van de trommel en Boem voor het slaan op het midden.
Tot slot zingen we gezamelijk een Turks liedje en degene die dit muzikaal willen begeleiden mogen dit doen. Het liedje gaat over het benoemen van groenten en zaden die kinderen leren moeten. Ook al is het in een voor ons vreemde taal, de uitspraak gaat prima.
De inleiding op BVO vond ik niet helemaal je-van-het maar de workshop liep als een trein!
Dinsdag 14 november
De ckv-les gaf ons de ruimte een Powerpoint te maken, ons in te lezen voor presentatie op de 28e november en een bespreking te houden met groepje voor (E) en na (G) ons om overlapping proberen te voorkomen.
Bij de vakdidactiekbijeenkomst schoot ik een kritische blik op het kunstdossier van Silvia. Positief was dat ze een goeie opzet gemaakt had en heel duidelijk wist wat ze erin wil hebben en waar, waarbij haar persoonlijke ervaring voorop stond. Jammer was alleen dat het tot nu toe nogal weinig was.
De kritische punten van Silvia op mijn dossier waren: inhoudelijk goed maar visueel nog geen duidelijk beeld. We werkten beide aan een weblog. Ik had alleen tot nog toe de recensies in een boekje geschreven en/ of al veel uitgetikt in word. Ook mijn linkjes en beeldmateriaal had ik al verzameld, maar ik was de inloggegevens van mijn blog kwijt...lekker suf!!! dus snel nieuwe aangemaakt.
Dinsdag 7 november
Deze middag verzorgde Fleur en ik twee maal de Sufi-reflectieles. We zouden de presentaties eigenlijk over het hele groepje verdelen maar Marie Louise en Emma waren beide ziek. Fleur startte de les met een vraaggesprek waarna ik een discussie leidde met de volgende stelling:
"Je kunt een suficeremonie als doorsnee dans- en muziekexcursie bijwonen."
De discussie kwam beide keren aardig op gang en de meningen waren verdeeld.
Bij de ckv-les kregen we de eindopdracht uitgelegd en konden we daarmee startten.
De vakdidactiekles gaf een terugblik op de presentaties die in Istanbul gegeven waren. Volgens het model van Kolb (zie: 'Istanbul...de start') moesten we per groepje uitpluizen welke we de beste vonden per onderdeel én welke presentatie er over het algemeen het beste uit de selectie kwam. Volgens ons was dat de excursie naar Istanbul Modern!
Dinsdag 31 oktober
Deze week was er geen les in verband met onze evaluatie van de praktijkvakken.
De middag hebben we besteed aan de bespreking van het lesplan van onze sufi-les voor volgende week....
Zaterdag 21 oktober
Istanbul Modern, een museum gelegen aan de Bosporus. Bij de vaste collectie kregen we een vragenlijst die we met het groepje moesten beantwoorden. Een aantal vragen waren zo te beantwoorden, anderen waren moeilijker. Misschien was het voor de studenten van het conservatorium en de dans iets te veel kunsthistorie gericht. Van ons groepje haakte er daardoor iemand af. We hebben een selectie antwoorden daarna nog besproken.
Andere onderdelen waren de quiz buiten, de fototentoonstelling en de Venetie Bienale. Vooral het laatste onderdeel viel bij mij erg in de smaak. de rondleiding van Stephanie was helder en enthousiast. Jammer dat nog niet alles het deed. De performance (video) van Regina Jose Galind waarbij zij op haar blote voeten bloedafdrukken plaatste op de stoep vond ik erg sterk. En de video van N. Navridis werkte ook goed; een bewegende afvalberg waarop je ging staan en zelf leek te verplaatsen terwijl dit niet het geval was.
Ik in mijn performance door Sjoerd van Leeuwen
's Middags was het nog steeds heerlijk weer!! Een hele relaxte middag dus waarin iedereen een uiting van de week geven kon. Deze excursie was heel praktijk gericht. We moesten aan de hand van een stelling 'Het is niet erg dat Europa verislamitiseerd', een tijdsbestek van maximaal 10 minuten, op een vaste locatie (dak van een parkeergarage wat een heel mooi uitzicht gaf, zie de foto's), met twee vaste groepen en je persoonlijke visie op de 10 dagen Istanbul een presentatie geven. De vorm was vrij; beeldend (1 groepje), performance (veel groepen) maar het mocht ook muziek of dans zijn bijvoorbeeld. Er kwamen echt hele toffe dingen uit! Iedereen leek dit wel even nodig gehad te hebben. De reflectie per onderdeel had naar mijn mening wel iets diepzinniger gemogen. Een aantal groepen maakte toch echt wel een discussie los maar we moesten doorgaan, daar was geen tijd voor, jammer. 
Ook van de performance. Foto door Sjoerd van Leeuwen
’s Avonds diner verzorgt door de begeleiding met muzikanten erbij die voor een goeie sfeer zorgde.
Vrijdag 20 oktober
Vandaag bezochten we de excursies met een hele mooie boottocht.
Het Beylerbeyi paleis.
We kregen een rondleiding door Merel en Daphne. Ze vertelde veel informatie waar me maar een paar dingen van zijn bijgebleven, dat was jammer. Opvallend aan het paleis vond ik dat het er bezaaid lag met tapijten. Het had een hele toffe badkamer met een douchekop van boven en van onder! Overal Chinese vazen, houten meubels (door een sultan zelf ontworpen) en mooie deurknoppen (leeuwen als detail; viel me op).
De quiz die we als reflectieopdracht deden was nogal suf vond ik en tot slot deden we een symmetriedansje in de tuin, wat wel grappig was.
’s Middags de Eyup-ervaring: ik was de mol...
Wat ik had verwacht was zoiets als Lourdes, maar nee dit was anders. De omgeving rond de moskee en het mausoleum was heel erg mooi maar zo'n benauwde sfeer had ik zelden eerder op een plek meegemaakt. Ik stond aan de grond genageld, ik kon er niets mee; die dringende massa mensen (voornamelijk vrouwen trouwens) voor dat mausoleum.
Het gebied rond de moskee was wel erg mooi; overal groeide de natuur om en door de gebouwen en graven heen, het was er ontzettend groen. bovenaan de heuvel met grafstenen hebben we de ervaring gereflecteerd door middel van een discussie. Daarna was er mogelijkheid tot vragen stellen aan meneer Muhammed Emin over de Koran en Islam. Van vragen stellen kwam weinig want hij was een zeer enthousiaste verteller! Het was jammer dat we snel weg moesten. Ik vond sowieso dat de excursie weinig tijd kreeg want we moesten de boot terug halen.
Hieronder de lesbrief die de Eyupgroep gemaakt had. We moesten steekwoorden invullen met betrekking tot onze ervaring daar en daarna voor de reflectie een gedicht schrijven.
1. Veel vrouwen!
2. Geen gevoel van saamhorigheid, juist een hele individuele sfeer.
3. Drukte tegenover de overledenen
4. Vrouwen alleen helemaal achter in de moskee. Zeer weinig ruimte.
5. Mooie tegeltjes!
6. dr. Muhammed Emin voor al uw vragen over de Islam.
7.'Imarethane' voedseluitdeelplaats al 300 jaar voor de armen.
8. school: koranlezingen in Ottomaanse rijk
9. Groen! Monumenten en graven één met de natuur.
E
Een kritisch gedicht:
drukte
benauwd mij
hier op de binnenplaats
sta
aan de grond genageld
en voel
opzij opzij
wij moeten erbij
een voor allen, allen voor God
Na de excursies was de bespreking van de Eyupgroep. Goeie sterkte/ zwakte overweging van iedereen. Vooral de studenten mochten reflecteren. Ik vond het heel leerzaam om mol te zijn want je bent er toch iets intenser mee bezig.
's Avonds lekker uit eten geweest met mijn ex-kamergenoten. De ober van het restaurant was erg van Saskia gecharmeerd...
Donderdag 19 oktober
Een vrije ochtend, lekker uitslapen na de avond ervoor.
Middagprogramma in het Moderne Kunstmuseum en langs verschillende galerieën. Het keuzeprogramma werd geleid door Claire en Emiel. Met een kleine groep zijn we een lekker stuk gaan wandelen. Ik was blij dat de excursie van zaterdag niet naar dit moderne kunstmuseum gaat want er is echt geen drol te bezichtigen. Wel geweldig hoe men hier met 'kunst' omgaat trouwens. Alles hangt schots en scheef en vooral de 3-dimensionale werken hebben vreemde plaatsen in het gebouw gekregen.
Het werk in de galerieen is veelal hedendaagse kunst wat mij erg aanspreekt. Er waren vooral foto's en video te bezichtigen.
’s Avonds onze soefiexcursie.
Het liep weer even anders dan we het programma hadden voorbereid wat tot enige spanning leidde, maar het kwam allemaal best goed. Na onze presentatie/ inleiding op naar het soefi-centrum met de bus, wat een meesterlijke tocht was. Door een doolhof aan kleine straatjes en na drie bijna-dood-ervaringen kwamen we dan toch aan op plaats van bestemming.
Daar aangekomen verliep het programma redelijk als verwacht. Vanwege de Ramadan liepen mensen af en aan. Het viel mij op dat het percentage vrouwen vele malen groter was dan de aanwezige mannen (en dat kwam niet door onze horde dames).
Een hele ervaring was het om de ceremonie bij te wonen. Tijdens het gebed en het spreken van de geestelijk leider wist ik qua gevoel niet zo goed wat ik met de situatie aanmoest. Maar zodra de muziek en zang inzette en de derwisjen begonnen aan hun Sema vond ik het wel erg mooi.
Achteraf gezien was ik niet de enige die het soms een moeilijke situatie vond. In de bus bespraken we de avond nog even na met het groepje. De reflectie op onze excursie zullen wij later in Amsterdam verzorgen met een discussie en vraaggesprek.
Woensdag 18 oktober
Woensdag ochtend bezochten we het Topkapi paleis. Het van sultan op sultan overgegeven paleis zag er lekker rommelig uit met allerlei aanbouwtjes en overal tegeltjes. De opdrachten bij deze excursie waren sterk gericht op het Kolb model; ervaring door zelf rond te kijken in de schatkamer, praktijk was de buikdanscursus van Mara, theorie ging over de architectuur en tot slot moesten we een reflectieopdracht uitvoeren die iedereen met zang, tekst en dans beantwoordde.
Dit was een sterk punt van de excursie. Minder vond ik dat het nogal een haastklus werd en we door het paleis geraced zijn.
’s Middags hadden we een ‘vrije’ middag. Voor onze excursie morgen nog de laatste dingen voorbereid.
Het avondprogramma werd verzorgd door de groep massacultuur. In het Ataturk Kultur centrum werd de East Side Story vertoond. Een hilarische soort musical met veel dans, een enkele kreet en zonder liedjes. Ik snapte niks van het verhaal en de ster van de avond werd pas bij de buiging bekend...Toch werd het stuk erg goed ontvangen door het publiek. Ik vroeg mij daarom ook af of wij nou zo'n andere maatstaaf aanhouden of dat dit echt kwaliteit theater was....??
Daarna zijn we naar ‘Vivaldi’ gegaan, een danscafé met drie verdiepingen. Lekker gedanst; hele AHK bij elkaar. De buikdanscursus kwam zo goed van pas!
Even een biertje hoor...foto door Sjoerd van Leeuwen
Aan deze excursie was ook een opdracht verbonden die ik hieronder vermelden zal. Naar aanleidng van een stelling en een woord moest je je mening geven.
Het woord dat mij geschonken werd was Rehber, dat gids betekend. Ik kwam er achter in een kopiewinkeltje, om de hoek van het hotel gelegen. Het mannetje achter de toonbank was erg verrast over de hoeveelheid kopieën die ik hebben moest, maar hij hielp mij graag. Het gesprek dat wij voerde draaide uit op taal, studeren, cultuur en sociaal leven. Hij kwam uit Iran en had de Turkse taal nog niet helemaal onder de knie. Dat ik om de betekenis van het woord vroeg rende hij met mijn kaartje de winkel uit, naar een van de buren, vernam ik later. Daar stond ik als enige in zijn winkeltje. Alle kopieën waren inmiddels gemaakt. Ik had nog niet betaald. Wat een vertrouwen in de mens, ik had immers zo weg kunnen lopen! Met een grote glimlach kwam hij terug. Met de betekenis en meteen een telefoonnummer van een gids die hij kende. Hij dacht zeker dat ik er een nodig had. Na het afrekenen vroeg hij, toch een beetje verlegen, of ik die avond iets met hem drinken wilde…..ik heb het maar gegooid op het drukke schema dat we hadden. Natuurlijk had hij door dat ik er gewoonweg geen trek in had maar direct ‘nee’ zeggen kon ik niet. Ik had intussen wel sympathie gekregen voor dat mannetje.
Nu de stelling: Grote steden als Istanbul zijn zo kosmopolitisch geworden dat alles uitwisselbaar is geworden.
Ik vind op de eerste plaats dat Istanbul helemaal geen kosmopolitische stad is. Het is een stad met veel kanten, oosterse en westerse die maken dat de stad afsteekt van verschillende andere grote Europese steden bijvoorbeeld. Een gids zou niet overbodig zijn daar, al zou je je eigen gids zijn. Uit mijn persoonlijke ervaring heb ik kunnen putten dat ik ondergedompeld ben in de sfeer, de taal, cultuur en kunst zonder dat het mij enorm overviel. Dit bedoel ik met je eigen gids zijn; ontdekken en het over je heen laten komen, ervaren! En niet gelijk oordelen als het even kan. Daar leer je het meeste van, denk ik.
Dinsdag 17 oktober
De Aya Sofya (bet. Hagia Sophia = heilige wijsheid) excursie: eerst een kerk, later een moskee, nu een museum! Amarins leidde ons rond. Ze bracht een helder verhaal, nadat ze even op gang moest komen. Ze was rustig en had goed contact en interactie met de groep. Het was een zeer informatieve rondleiding maar absoluut niet saai! We zijn het hele museum door geweest en hadden af en toe een rustpunt.
De excursie had een slotopdracht waarin je met je groep 3 vragen moest verzinnen met antwoorden. De leiders van de Aya Sofya groep maakten hiervan een quiz. Tijdens de quiz zat onze groep in de laatste ronde maar jammer genoeg hebben we niet gewonnen. Wat niet zo handig was; om 1 spreker neer te zetten (Detlef) voor zo'n 60 luisteraars...Beter was misschien om de rondleiders per groep aan het woord te laten.
Aya Sofya door Sjoerd van Leeuwen
De vervolgexcursie ging naar de wijk Topkapi waar de Karye Camii (Chora museum) lag. Op de weg ernaar toe vertelden onze gidsen Jette en Hanna over de geschiedenis van de omgeving. Jammergenoeg waren zij niet zo goed op elkaar ingespeeld. Soms moesten ze lekaar aanvullen of hadden ze een meningverschil over de informatie, wat eigenlijk wel grappig was. Maar het konden natuurlijk gewoon de zenuwen zijn of het slechte weer. Door de snijdende kou en regen liepen we door een zeer arme wijk. De huizen werden hier met hout en plastic staande gehouden. Je zag veel mannen, vrouwen maar vooral kinderen op straat. De sfeer hier deed wel gezellig en rommelig aan.
De Chora kerk was de eindbestemming van deze route. Het was er redelijk klein binnen maar de muren en plafonds hadden wel hele mooie mozaieken (die in de Hagia Sophia allemaal overgeplamuurd waren)! Nadat we hadden gezongen, antwoorden op de vragen gegeven en de quiz doorstaan hadden was iedereen erg verkleumd en koud (vooral mijn voeten :-(....). Ik ben lekker met de taxi terug gegaan naar het hotel. Daar een warme douche genomen en heb een avondje aan de wijn gezeten met mijn kamergenoten.
Maandag 16 oktober
De eerste excursie: stadswandeling geleidt door Michelle. Ik nam de rol als leider' van de groep op me om de antwoorden van de vragen te bevestigen. Mooie wandeling; groot contrast tussen arm en rijk. Er kwam een stukje geschiedenis (o.a. het aquaduct) voorbij, en religie (christelijk en islamitisch) en cultuur (muziek). Lopend over de markt vlogen de geitenkoppen je om de oren, wat iedereen nogal indrukwekkend vond geloof ik.
oke, wij kennen ook kraakpanden, maar dit slaat alles! (foto door Sjoerd van Leeuwen)
Vervolgens bij de Suleymanmoskee verzameld waar om 13.15 uur de excursie begon. Mooie, indrukwekkende, open moskee en omgeving! Helemaal in de trant van de Islam moesten alle dames een hoofddoek dragen. Voor sommige was dit een hele klus, anderen hadden het zo voor elkaar. De groep werd verdeeld in drie vrouwengroepen en een mannengroep waarna we vier onderdelen aandeden. De rondleiding door Sjoerd was een heel sterk punt; duidelijk, goeie verteltrant, lekker de vaart erin. Een zwak punt vond ik de opdracht binnen in de moskee waar een feest georganiseerd moest worden. We werden een beetje aan ons lot overgelaten zeg maar en de bespreking ervan kwam ook niet erg van de grond.
’s Avonds met een groep meiden (Linda, Fleur, Naomi, Stefanie, Patricia, Marjolein en ik) naar de hamam geweest. Heerlijk rustig wegstomen...
Zondag 15 oktober
Vandaag zijn we pas echt gestart met de voorbereiding van onze presentatie. Deze zal donderdagavond plaatsvinden maar waar precies? En hoe laat? En wat het programma zal zijn? allemaal raadsels. We kunnen geen contact opnemen met iemand die er meer vanaf weet dus we moeten het doen met de info die we hebben.
We verdelen de taken; wie verteld en doet wat. Fleur en Marie-louise zullen iets gaan vertellen over de geschiedenis en de muziek van het sufisme (o.a. de Ney en zijn functie). Emma en ik zijn meer gericht op de praktijk; ik zal een demonstratie geven over het dansen van een derwisj waarbij Emma muziek maakt. Eigenlijk willen we dit iedereen even laten ervaren maar we moeten even goed regelen of dat in de ruimte haalbaar is.
Tot slot hebben we een lesbrief gemaakt met wat feitjes en weetjes over het sufisme en een globaal programma wat eventueel nog aangepast kan worden.
Zaterdag 14 oktober
Op dag 2 startte onze voorbereiding. Met mijn 'soefi groepje' (Emma, Fleur, Marie Louise en ik), Adrie, Madelon en de gids voeren we per boot over de Bosporus naar het Mevlana–soeficentrum van de Tekke orde.
Daar aangekomen stonden de Derwisjen-in-opleiding al te draaien. De training die hier gegeven werd was puur technisch. Maar ondanks dat kon de vrouwelijke trainer en een vriendin van haar ons veel vertellen over deze orde en het soefisme op zich.
We mochten filmen, foto's maken, interviews houden en we kregen zelfs een beetje training in het draaien, wat moeilijker was dan ik gedacht had!
Vrijdag 13 oktober
Indruk van de stad: onoverzichtelijk maar indrukwekkend! Vriendelijke mensen, bewegende stad. Historie en nieuw naast elkaar. Geuren. Hysterisch verkeer.
Lekker rommelig. Bizar.
’s Ochtends de bus vanaf Schiphol gepakt (05.15!!) en in Eindhoven aangekomen (nog steeds veel te vroeg voor mij). Het was koud in de bus. Op Einhoven vertrok de vlucht niet om 8.00 uur maar zo’n twee uur later. Niet erg, we konden lekker warm worden met een kop koffie. De vlucht was prima; ik was de enige die niet te weinig beenruimte had denk ik.
In Istanbul regelde we snel een kamer op de 7de etage in hotel Akcinar. Goed voor de conditie want de lift reikte tot de 5de. Ik deelde de 'suite' met Linda, Silvia, Sjoerd en Saskia. ’s Avonds heerlijk gegeten, wijntje erbij en slapen….
Istanbul...de start!
Wat aan de reis vooraf ging: de start van het project .
Tijdens deze eerste 6 weken maakten we kennis met de vakdidactische en ckv lessen rondom het thema 'Op het snijvlak van oost en west'. Ik zal de punten eruit lichten die ik persoonlijk interessant of nuttig vond met betrekking tot mijn rol als toekomstig ckv docent...
Over de vakdidactieklessen van Emiel en Madelon:
- Mijn persoonlijke visie: rol van docent
Belangrijke eigenschappen van een docent vind ik vooral de rol als begeleider, motivator maar ook een bron van kennis zijn. Op dit moment is mijn sterke punt, denk ik, de rol als begeleider. En ik ben redelijk goed in organiseren, wat ook belangrijk is; want in een chaosklas heb ik nooit lekker kunnen werken.
Tijdens mijn vmbo-stage afgelopen jaar ondervond ik wel dat ik de 1e en 2e klas gemotiveerd kreeg. Maar ik zou wel willen weten of me dat ook lukt bij de havo en vwo. Mijn stage van dit jaar zal het uitwijzen.
Tot slot de bron van kennis. Dit waren toch vaak de docenten waar ik naar opkeek; je kon ze (bijna) alles vragen en daarmee wekte zij vertrouwen. Natuurlijk, kennis is te vergaren uit boeken, artikelen en niet te vergeten internet, maar ik vind het vanuit de docent gezien zeer belangrijk dat men weet waar hij/ zij het over heeft. Maar dan moet je natuurlijk wel kundig genoeg zijn om het ook over te kunnen brengen!
- Mijn reactie op het artikel: 'middelbaar onderwijs in Nederland (...) en scholen.'
- Zelf ben ik er eentje van de Tweede Fase. Ik heb zowel de derde als de vierde lichting meegemaakt omdat ik een keer ben blijven zitten. Ik heb veel van de onrust gemerkt waarover in het artikel gesproken word. Vooral de ‘docenten van de oude stempel’ uitten vaak fel kritiek en gingen hun eigen gang. Andere waren nog erg hun weg aan het zoeken. Je merkte heel sterk dat docenten er moeite mee hadden de leerlingen zelfstandig aan het werk te laten gaan. Wat mij persoonlijk het meest in de weg zat waren de nieuwe vakken waar nog geen (naar het leek) concrete invulling aan gegeven was; ckv1 en anw werden slaapuurtjes. Wat mij daarvan het meeste is bijgebleven zijn de onderwerpen die ik zelf onderzocht heb. De Tweede Fase werkte voor mij dus wel degelijk. Zelfstandigheid en ‘leren leren’ ging prima. Ik geloof dan ook niet dat we terug zouden moeten naar het oude schoolsysteem. Het zou beter zijn het systeem even zo te laten en iedereen de rust gunnen er aan te kunnen wennen. Je kunt in de praktijk niet na een paar jaartjes weten of het werkt. Daar gaan tientallen jaren overheen.
- Het kolb-model: altijd erg handig bij je les- of presentatie-voorbereiding.
De films en documentaires die we bij de ckv-lessen van Claire en Adrie gezien hebben gingen vooral in op de muziek en dans van Turkije, maar zij gingen ook in op religie en cultuur. Zoals de film 'Gegen die Wand' van Fatih Akin, waarbij een meisje uitgehuwelijkt wordt. We hebben de film niet helemaal af gekeken, maar dat wil ik later nog wel gaan doen. De docu over de dansende Derwisjen ging over de Sufi-Sema waarbij muziek en dans centraal staan. En 'Crossing the Bridge' (idem. van Akin) ging over muziek uit Turkije en cross-overs met onder andere westerse muziek.
Naast deze lessen hebben we een Turkse dans workshop gedaan op de theaterschool. Jammer dat de docent verlaat was, maar dat hij eenmaal startte met zijn les was het tempo bijna niet bij te houden! Ik vond het heel leuk op (voor ons) niet gebruikelijke ritmes te dansen. Dit maakte het extra moeilijk. Met verhitte hoofden kwamen we bij Emiel in de les aan.
Verder heb ik mijzelf een beetje verdiept in de tegenwoordige kunst & cultuur van Turkije en dingen die in amsterdam te bezoeken zijn. Zie hiervoor de linkjes naar muziek, festivals en meer...
Maar dan nu; mijn ervaringen, belevingen en indrukken van de reis zelf. Toch met stip het leukste van het gehele project!
Tien dagen lang Istanbul (het werden er elf door een iets vroeger vertrek vanuit Amsterdam) met zo'n zestig studenten en begeleiding onderweg. Het was voor bijna iedereen een nieuwe stad, een nieuwe sfeer....
Subscribe to:
Posts (Atom)